فرهنگ پذیری پایگاه خبری اجتماعی – فرهنگی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
روزنامه جوان اخیرا گله‌مند شده که چرا دولت‌ها به اقلامی مثل روغن و شکر و نان سوبسید داده و موجب چاقی ۱۶ میلیون ایرانی شده اند. مطلب روزنامه جوان را باهم مرور می‌کنیم:
شناسایی ۱۶میلیون ایرانی با «اضافه‌وزن بالا» در پویش ملی سلامت که وزارت بهداشت خبر داد، بهترین نشانه از رسوخ سیاست غلط یارانه‌های غذایی و نداشتن تفکر تغییر و نوآوری در دهه‌های طولانی است. چاق‌ها آنانی هستند که خودشان را با اقلام یارانه‌ای مثل شکر و نان و روغن زیان‌آور نباتی سیر می‌کنند. مسئولان چه در حوزه اقتصاد و چه کلان‌تر هنوز گمان می‌کنند که باید به آرد سفید و شکر و روغن نباتی که خوراک بیشتر مردم است، یارانه داد و افتخار کرد که خوراک مردم فقیر را تأمین کرده‌ایم! سپس توفان دیابت و چاقی و بیماری‌های قلبی و عروقی و آن انسان چاق فاقد کارایی و توان عملیاتی، می‌ماند روی دست بخش دیگر دولت‌ها!
فعلا نیت خوانی نمی‌کنیم و همچنان می‌پذیریم دل نویسنده روزنامه برای فقرای چاق شده، سوخته است. ولی برای ما مشخص نکرده که از این ۱۶ میلیون مردم چاق، چه تعداد فقرا و چه تعداد ثروتمندان و اقشار مرفه هستند.
همین روزنامه شش سال پیش در سال ۱۳۹۶ -دقیقا ۱۸ مهرماه ۹۶- در یادداشتی به قلم سید عبدالله متولیان نوشت:
“هم‌اينك بر اساس آمارهاي منتشر شده از سوي مراجع رسمي و دولتي، بيش از ۵۵ درصد از جمعيت كشور زير خط فقر (فقر مطلق)، حدود ۱۵ درصد همتراز خط فقر، ۲۵ درصد تا حدي بالاي خط فقر و تنها ۴ الي ۵ درصد در رفاه قرار دارند. بر اين اساس با جرئت مي‌توان گفت بيش از ۵۰ ميليون نفر از جمعيت حدود ۸۰ ميليوني كشور يا در فقر مطلق زندگي مي‌كنند يا همتراز خط فقر براي معاش خود تلاش مي‌كنند”.
دقت فرمودید در سال ۹۶ که قیمت ها بسیار پایین بود و مثلاً اتومبیل پراید که وسیله مصرفی و بعضاً وسیله درآمد طبقات محروم است ۲۱ میلیون تومان بوده و الان به ۳۵۰ میلیون تومان رسیده‌است. ایضا همه‌ی کالاها کم و بیش همین افزایش قیمت‌ها را داشته‌اند. اگر بنا به نوشته نویسنده روزنامه جوان، در سال ۹۶ حدود ۵۵ درصد مردم در فقر مطلق بوده و بیش از ۵۰ میلیون فقیر بودند، امروزه با توجه به افزایش وحشتناک قیمت‌ها جامعه به مراتب فقیر و فقیرتر شده است.
مردمان فقیر بالای ۵۰ میلیون -به اذعان خود روزنامه- صبح زود که از خواب بیدار می‌شوند تکه‌نانی در استکان چای‌شیرین می‌زنند و می‌خورند و به امید اینده نامعلوم از خانه بیرون می زنند. سوال این است که اگر این خوراک حداقلی نان و روغن و شکر را گران‌‌تر کنند و به عبارتی آنرا هم از اقشار کم درآمد بگیرند، پس آنان چه بخورند؟ این نوع پیشنهادهای شیک و فانتزی مناسب یک جامعه با ثبات اقتصادی، بیکاری پایین، دارای تورم تک رقمی، و در یک کلمه مرفه است، نه برای جامعه‌ای که در آن هر روز قیمت‌ها بالا می‌روند و جامعه فقیر و فقیرتر می‌شوند و مردمانش وضعیت فردای خود را نمی‌دانند.
با خواندن این مطلب روزنامه جوان در سایت‌ها نمی‌دانم چرا یاد طنز تلخ منسوب به ماری آنتوانت آخرین ملکه فرانسه پیش از انقلاب فرانسه افتادم. می گویند ماری آنتوانت با کالسکه‌اش در خیابان می‌رفت که مردم معترض درمانده را در خیابان دید به همراهانش گفت اینها چه می‌خواهند؟ گفتند «اینها گرسنه‌اند و نان می‌خواهند. نان نیست» ملکه گفته بود “خب کیک بخورند”!
انتهای پیام/ منبع: ارتباط امروز به نقل از روزنامه نسیم جنوب، شماره ۱۰۷۱- تاریخ ۱۴۰۲/۱۱/۰۷
