فرهنگ پذیری پایگاه خبری اجتماعی – فرهنگی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
ترجمه: دکتر محمد حسن اسدی طاری
هر آخر هفته، تیمی از مربیان و مترجمان رسانه با اتوبوسی پر از لپ‌تاپ، تجهیزات عکاسی و دوربین‌های فیلمبرداری به مناطق دورافتاده سامتسخه جاواختی و کومو کارتلی در جنوب گرجستان می‌روند و از روستاهایی دیدن می‌کنند که در آن مردم عمدتاً آذربایجانی و ارمنی هستند و اغلب گرجی صحبت نمی‌کنند؛ تا به جوانان آموزش دهند تا اصول روزنامه‌نگاری چندرسانه‌ای را آموزش دهند.
این “استودیوی روی چرخ” که آزمایشگاه رسانه ای جیپا نام دارد، توسط موسسه روابط عمومی گرجستان (GIPA) از سال ۲۰۱۷ اداره می شود، یک برنامه یک ساله است که به پنج بخش تقسیم می شود: داستان گویی چند رسانه ای، داستان سرایی عکس، داستان سرایی ویدئویی، سواد رسانه ای و رسانه های اجتماعی.
آزمایشگاه رسانه ۳۰ شرکت‌کننده را از هر یک از دو منطقه‌ای که بازدید می‌کند، از جمله از روستاهایی که فرصت‌های آموزشی در آنها به‌ویژه نادر است، ثبت‌نام می‌کند. در طول هر ماژول، بچه‌های شرکت‌کننده ایده‌های داستانی را توسعه می‌دهند که با مدرسان GIPA که به عنوان مربی با آزمایشگاه رسانه کار می‌کنند، روی آن کار می‌کنند. در پایان هر ماژول، آنها داستان‌های خود را ارائه می‌کنند که تمایل به تمرکز بر مسائل اجتماعی در روستاهایشان دارد، در جشنواره‌ای با حضور اعضای خانواده، دوستان، رسانه‌ها و نمایندگان دولت محلی.
جیپا از مستندسازان و روزنامه نگاران سرشناس از ارمنستان، آذربایجان و گرجستان دعوت می کند تا در جشنواره ها شرکت کنند و به عنوان اعضای هیئت داوران برای ارزیابی قوی ترین پروژه های گزارشگری حضور یابند. به برندگان تجهیزات عکاسی و دوربین فیلمبرداری، میکروفون، لپ‌تاپ و گواهی‌های ذکر ویژه اهدا می‌شود.
ماخویلادزه در جیپا گفت که جوایز بچه ها را تشویق می کند تا پس از فارغ التحصیلی از برنامه به کار خود ادامه دهند: «ما می گوییم، خوب، ما به شما یاد می دهیم که چگونه تولید کنید، چگونه داستان را در قالب های دیجیتال مختلف تعریف کنید. وقتی ما رفتیم، تجهیزات تولید خود را در دست خواهید داشت تا بتوانید به داستان‌گویی ادامه دهید.»
جیپا با مراکز آموزش جوانان برای استفاده از دفاتر آنها برای آموزش آزمایشگاه رسانه همکاری می کند. تجهیزات همچنین در محل برای دانش آموزان باقی می ماند تا در طول هفته به عنوان داستان های خود به آنها دسترسی داشته باشند.
در پایان برنامه، شرکت کنندگان از هر دو منطقه برای یک جشنواره بزرگ نهایی به تفلیس آورده می شوند که در آن به شرکت کننده ای که قوی ترین پروژه کلی را دارد، شهریه رایگان برای حضور در GIPA (که یک دانشگاه خصوصی است) تعلق می گیرد. در مجموع امروز، این برنامه دارای هشت فارغ التحصیل است که به صورت رایگان در GIPA تحصیل می کنند.
برای ماخویلادزه، مدیریت آزمایشگاه رسانه علیرغم سالها کار او در مدیریت پروژه های روزنامه نگاری منطقه ای یک تجربه چالش برانگیز بوده است. زیرا پیدا کردن جوانان برای شرکت در این برنامه برای یکی دشوار بود. «این نیاز به درک بافت مناطق داشت. ماخویلادزه گفت: این یک چالش بزرگ بود که چگونه بچه ها را جذب کنیم، چگونه برنامه خود را ارائه دهیم.
جیپا با وزارت آموزش و پرورش و نمایندگان محلی آن در مناطق برای کمک به این فشار همکاری کرد. آنها به هماهنگ کردن بازدیدهای ماخویلادزه از مدارس محلی برای ارائه پروژه به کودکان و والدین آنها کمک کردند.
چالش دیگر موانع زبانی است. دانش‌آموزان GIPA به مربیان کمک می‌کنند و برای آنها به زبان‌های آذربایجانی یا ارمنی، زبان‌هایی که بچه‌ها صحبت می‌کنند، ترجمه می‌کنند.
“این یک موقعیت برد-برد بود زیرا هیچ مانع زبانی وجود نداشت و شرکت کنندگان همه چیز را به زبان مادری خود دریافت می کردند. نکته دوم این بود که اعتماد بیشتری ایجاد کرد، زیرا بچه‌ها می‌دیدند که گرجی‌ها، ارمنی‌ها و آذربایجانی‌ها کنار هم جمع می‌شوند – آنها می‌توانستند روابط مثبت را ببینند.»
داستان های موفقیت
سواک گابریلیان، ۲۳ ساله اهل سامتسخه-جاواختی، یکی از فارغ التحصیلان آزمایشگاه رسانه جیپا، و برنده جایزه بزرگ این برنامه در سال ۲۰۱۹ است. گابریلیان که امروز دانشجوی سال سوم در GIPA بود، تنها ۱۸ سال داشت که به عضویت درآمد. آزمایشگاه رسانه و نحوه فیلمبرداری، عکس گرفتن و ویرایش را یاد گرفت.
او گفت: “این برنامه به شما کمک می کند تا بهترین نسخه خود را بسازید.”
مستندی که او برای آن برنده جایزه بزرگ Media Lab شد، بر مشکلات آب آشامیدنی در روستای خود متمرکز بود. پس از انتشار، دولت محلی به این موضوع پرداخت. با این فیلم ما موفقیت داشتیم و فکر می کنم در حل آن نقش داشتیم. گابریلیان گفت که شهرداری محلی برای رفع این مشکل پول اختصاص داده است.
گولچین اسماعیلوا، از روستایی در کومو کارتلی، پس از شرکت در این برنامه در سال ۲۰۲۱، توانست شغلی پیدا کند. او به یاد می آورد که چگونه روستای او به دیدن دختران با دوربین های عکاسی عادت نداشت. «این یک روند بسیار عجیب برای مردم محلی بود. اما کم کم آنها به آن عادت کردند و دیگر دچار مشکل نشدیم.» پس از آن، ما شروع کردیم به فکر کردن در مورد مسائل اجتماعی مانند اینها و گزارش در مورد آنها – به ویژه یادگیری نحوه گفتن این داستان ها با ویدئو و عکس. برای من واقعاً چیز بزرگی بود.»
دانشی که او به دست آورد به او کمک کرد تا یک دوره کارآموزی در اولین مرکز رادیویی اجتماعی در منطقه خود دریافت کند که بعداً منجر به استخدام تمام وقت شد.
امروزه اسماعیلوا که یک روزنامه‌نگار حرفه‌ای است، به گزارش در مورد مسائل مهم منطقه خود ادامه می‌دهد. او گفت: «آنچه که آزمایشگاه رسانه جیپا به من آموخت هنوز در کارم به من کمک می کند.
انتهای پیام/ منبع: (ijnet.org)
