فرهنگ پذیری پایگاه خبری اجتماعی – فرهنگی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
محمد حسن اسدی طاری
۱۱ روش ارتباط روزنامهنگاران با مخاطبانشان و اهمیت آن
ظهور اینترنت و به دنبال آن شبکه های اجتماعی که دستاورد جدید انقلاب ارتباطات و رشد تکنولوژیهای نوین ارتباطی و به ویژه تلفنهای هوشمند است، روزنامه نگاری را متحول کرده است. به گونه ای که روزنامه نگاران به راحتی با مخاطبان خود مواجه شده و اصل ارتباطی روزنامه نگار- مخاطب و روابط آنها به موضوع مورد بحث پژوهشگران تبدیل شده است.
پیش بینی ای بود که “جی روزن” تقریباً ۲۰ سال پیش آن را طرح کرده بود. بنابراین، جای تعجب نیست که رابطه روزنامهنگار- مخاطب و همچنین چرخش فکری مخاطبان و تغییر ذائقه و رژیم رسانه ای آنها از محوریترین محورهای تحقیق در مورد روزنامهنگاری در بیش از ۱۵ سال گذشته بوده است.
نباید از نظر دور داشت که هیچ رابطه تکبعدی بین این دو وجود ندارد. ویبکه لوزن، جولیوس رایمر، لوئیز اوبرهولسمن و تیم ون اولفن مطالعه جدید و مفیدی را در فصلنامه روزنامهنگاری و ارتباطات جمعی در زمینه گونهشناسی روابط روزنامهنگاران با مخاطب ارائه دادهاند. آنها سالها با ۵۲ روزنامهنگار در آلمان مصاحبه کردند و موثرترین شیوه های ارتباط دوجانبه روزنامه نگار – مخاطب را تبیین کردند.
دسته بندی شیوه های رابطه روزنامه نگار – مخاطب
در این شکل محور y نشان دهندهی نوع مخاطب است – از عموم مردم در پایین محور y، تا گروههای اجتماعی در وسط، تا افراد در بالا. محور x نوع شیوههای ارتباطی مربوطه را نشان میدهد: از تصور صرف چگونگی مخاطب تا مشاهده مخاطب (مثلاً از طریق معیارها) تا تعامل واقعی با مخاطب. این دسته بندیها و اجزای آن به شرح زیر است:
دسته اول – ارتباط سنتی شامل:
اطلاعرسانی از راه دور به مخاطب و تامین نیازهای رسانه ای
بهینهسازی کمی تامین نیازهای مخاطب
دسته دوم – اشکال رابطه مخاطب – رسانه شامل:
حمایت از مخاطبان آسیب پذیر
پرورش یک جامعه ارتباطی متشکل از یعنی گروهی با علایق، طرز فکرها و سبک زندگی مشترک.
دسته سوم – اشکال متفاوت و آشکارتری از تعامل به جای تخیل شامل:
جهتگیری به سمت مخاطبان فردی بیشتر از گرایش به سمت گروههای خاص
پاسخ به نادرستیهای نظرات کاربران
پرورش و جذب بیشتر طرفداران
روزنامهنگاری مشارکتی
جلب اعتماد مخاطب به روزنامهنگارانی که به دنبال جلب توجه و ایجاد رابطه با منابع بالقوه با بینش ویژه هستند.
دسته چهارم – اشکال رابطهای اشاره دارد که در آن روزنامهنگاران – مخاطبان به اصلاح ساختار رسانه هوشمند می پردازند شامل:
مقابله با مشکلات انتشار آنلاین محتوی
کنار گذاشتن موارد غیرجذاب (که میتوان آن را به عنوان “عدم رابطه” توصیف کرد، زیرا خبرنگاران تصمیم میگیرند با گروهی که تصور میشود ناخوشایند یا شایسته تلاش آنها نیست، درگیر نشوند).
بنابراین برای درک کامل روابط روزنامهنگاران با مخاطبان، تمرکز صرف بر شیوههای ارتباط با مخاطب کافی نیست. با توجه به منابع محدود روزنامهنگاران – مانند زمان و انرژی عاطفی – روابط با مخاطبان بیشتر در مورد ایجاد تعادل بین تعامل با مخاطبان خاص و قطع ارتباط با دیگران، به ویژه مخاطبان غیرجذاب، دردسرساز و تا حدی تحت تأثیر قرار گرفته است.
محققان با استفاده از مطالعات خود در مورد اینکه روزنامه نگاران برای اطمینان از پوشش دقیق کارشان چه میکنند و چگونه جنجالی شدن یا سوءاستفاده از تحقیقاتشان در رسانهها بر کارشان تأثیر میگذارد؟ نشان دادند که روزنامه نگاران در علوم بهداشتی، علوم سیاسی، علوم محیطی، رسانه و ارتباطات بیشتر احتمال دارد که از پوشش رسانهای خود به نفع مخاطبین کنارهگیری کنند که این بزرگترین دستاورد رابطه موثر روزنامه نگار – مخاطب است.
در عین حال نباید از نظر دورداشت که بیتوجهی علمی به عنوان یک بحران معرفتی مانند طعمه کلیک، اعتبار و افول علمِ در معرض دید عموم می تواند منعکسکننده روندهای اجتماعی گستردهتر باشد. در این حالت؛ اعتماد به رسانهها کاهش یافته است و شبکه های اجتماعی به مردم اجازه دادهاند که مستقیماً و بسیار آسانتر به مخاطبان دسترسی پیدا کنند.
*مارک کادینگتون و ست لوئیس در تحقیق جامعی زیر نظر دانشگاه برلین، به عوامل موثر بر کاهش یا افزایش اعتماد مخاطبان به روزنامه نگاران و روابط آنها پرداخته اند.
انتهای پیام/
